Stigma en discriminatie in verband met dementie bestaan. Deels als gevolg van een gebrek aan publieke bewustwording en begrip van de ziekte. Stigma en stereotypen vormen een belangrijke belemmering voor het welzijn en de kwaliteit van leven van mensen met dementie en zorgverleners. De media richten zich met name op de late stadia van dementie, waardoor veel mensen de indruk krijgen dat ze na de diagnose niet meer in staat zijn om voor zichzelf te zorgen of beslissingen te nemen. Een negatieve reactie op de diagnose van anderen kan worden verergerd door een gebrek aan kennis. Waarbij het idee dat er niets kan worden gedaan om de persoon met dementie te helpen, leidt tot extra hopeloosheid en frustratie. Wetenschappelijke studies hebben aangetoond hoe blootstelling aan informatie over de symptomen van dementie leidt tot een significante vermindering van stigmatisering.

Praten over dementie vermindert stigma - en heeft daarmee een positief effect op jouw gezondheid en de gezondheid van persoon met dementie. Als het gaat om wie te vertellen over de diagnose dementie. Moedig de persoon met dementie aan om het te vertellen aan de mensen die het dichtst bij hem of haar staan: partner, zonen, dochters, kleinkinderen, andere familieleden en goede vrienden. Vertel het ook aan de mensen die het moeten weten, inclusief uw eigen ondersteuningsnetwerk. Uw relatie met de persoon met wie u spreekt, zal u leiden en het soort gesprek dat u voert beïnvloeden. Onthoud dat praten over de ziekte u, de persoon voor wie u zorgt en alle anderen met dementie zal helpen door begrip in de samenleving te bevorderen.

Praten met vrienden en familie over dementie: Communiceer de feiten.

Vertel wat dementie is

Als vrienden of familie vragen hebben die je niet kunt beantwoorden, probeer ze dan samen te beantwoorden. Er is niets mis met zeggen "ik weet het niet". Het kan leuk zijn om preventie, behandeling en genezing te bespreken. Praten over de veranderingen veroorzaakt door de ziekte en uw ervaringen kan stigma verminderen. Het is gemakkelijk om je te concentreren op wat de persoon met dementie niet meer kan, maar besteedt ook tijd aan wat iemand nog wel kan.
Houd er rekening mee dat mensen op verschillende manieren op het nieuws kunnen reageren. Hoe iemand reageert op een diagnose van dementie hangt deels af van de relatie van de persoon met de persoon met dementie en diens persoonlijkheid. Sommigen hebben moeite met het accepteren van de diagnose of weten niet wat ze moeten zeggen. Dit kan voor iedereen moeilijk zijn. Het is belangrijk om mensen op hun eigen manier met de diagnose te laten omgaan en te onthouden dat er geen "juiste" manier is om te rouwen.

Praat over wat je nodig hebt

Laat de mensen om je heen weten wat je nodig hebt. Als je hulp nodig hebt, vraag er dan om. Als je ruimte nodig hebt, zeg dat dan.

Praat met vrienden van de persoon met dementie

Wanneer je met vrienden van de persoon met dementie praat, vragen velen wat ze kunnen doen om te helpen en willen ze helpen waar ze kunnen. De persoon met dementie kan interesses gemeen hebben met zijn of haar vrienden. Moedig vrienden aan om door te gaan met deze activiteiten om de persoon te helpen zijn verbondenheid en individualiteit te behouden. Veel mensen met dementie kunnen nog genieten van hun activiteiten of kleine aanpassingen doen om ze gaande te houden. Dit kan ook uw relatie met de persoon met dementie helpen door u een pauze van elkaar te geven en u als mantelzorger kunt dan in uw eigen behoeften voorzien.

Praat met je vrienden

Mantelzorger zijn voor iemand met dementie kan je vriendschappen op de proef stellen. Omdat je geïsoleerd kunt raken en niet zoveel tijd hebt als voorheen om je vriendschappen te koesteren. Praat met je vrienden over wat je nodig hebt. Vrienden kunnen een goede bron van ontspanning zijn en een herinnering aan wie je bent, naast mantelzorger. Het kan belangrijk zijn om te communiceren dat je vrienden op dit punt in je leven meer initiatief moeten nemen om contact te houden.

Praten met kinderen over dementie: Praat erover

Leg de situatie duidelijk en rustig uit. Gebruik eenvoudige voorbeelden van gedrag dat misschien vreemd lijkt en stel hen gerust dat het gedrag van de persoon met dementie niet de schuld van het kind is. Het kind kan zich bewust zijn van spanningen, dan is het geruststellend om het probleem te begrijpen. Moedig het kind aan om vragen te stellen en geef ze waar nodig veel steun en knuffels. Als de persoon met dementie van streek of in de war is, praat dan achteraf met het kind en help hen te begrijpen wat er is gebeurd en waarom het is gebeurd.
Speel in op de behoeften van het kind. Praten over de ziekte kan de behoeften of zorgen van het kind aan het licht brengen. Veel kinderen vinden het geruststellend om over de ziekte te praten, in het besef dat het gedrag van de persoon deel uitmaakt van hun dementie en niet tegen hen is gericht. Probeer hun vragen te beantwoorden en hun zorgen onder ogen te zien.

Betrek het kind erbij

Probeer manieren te vinden om het kind bij de zorg te betrekken of laat het gewoon tijd met de persoon doorbrengen. Dit kan helpen om de situatie normaler te laten lijken en te voorkomen dat je je buitengesloten voelt. Het is echter belangrijk dat het kind zijn normale leven kan voortzetten, dus geef het niet te veel verantwoordelijkheid.

Praat met leraren of ondersteuners

De betrokkenheid van veel mensen bij de ziekte kan overweldigend aanvoelen. Het kan echter een goed idee zijn om met leerkrachten of begeleiders te praten over wat het kind doormaakt. Hierdoor kan de omgeving beter reageren op het gedrag van het kind.

Praat met kleuters

Kinderen van deze leeftijd zijn vooral geïnteresseerd in wat er gebeurt. Leg dementie zo eenvoudig mogelijk uit - vertel hen dat de persoon zich misschien niet alles herinnert waarover je hebt gesproken of dat hij dingen kan verliezen.
Praat met kinderen van de basisschool. Kinderen op de basisschool kunnen heel eerlijk zijn en moeilijke vragen stellen. Moedig ze echter aan om vragen te stellen en te praten over hoe ze zich voelen, ook al is het moeilijk om elke vraag te beantwoorden. Vanaf ongeveer acht tot negen jaar kunnen kinderen moeilijkere concepten begrijpen, waaronder ziekte en dood. Dit kan leiden tot nare dromen, pijntjes en kwalen die geen oorzaak lijken te hebben. Dergelijk gedrag kan een teken zijn dat het kind zijn gevoelens probeert te verbergen. Het is belangrijk om te luisteren naar de zorgen van het kind.

Praten met tieners

Probeer tieners de tijd en ruimte te geven om de diagnose dementie te verwerken. Tienerjaren kunnen moeilijk zijn. Ze tonen misschien hun emoties niet en kunnen zich gemakkelijk schamen. Laat ze zien dat je er bent om te luisteren, maar dwing ze niet om over hun gevoelens te praten als ze dat niet willen.

---

Comments

Sign in or become a DemiCare member to join the conversation.